Адзін – за пяро, другі даў лісток.
Адзін – мастак, а другі – масток,
Масток над мастацтвам, масток, праз якi
Праносяць багацьце ня ўсе мастакі.
Мастак у бядоце найгоршай,
Калі ён зусім малады.
Ні званьня пашаны, ні грошай.
Iсьці? А куды?
Знайсьці дружбака-мэцэната?
А той мэцэнат не сьвяты,
Ён дасьць абяцанак багата.
– Ідзі ў калектыў.
Супольна напішам паэму.
Імёны абодвух. Ай-яй!
Табе падкажу толькі тэму,
А ты афармляй!
...Ня трэба мне гэткага хвата,
Я сам выйду з творам у сьвет.
Крычыць індывід: – Мая хата!
Мой сад! і мой цьвет!
|
|
